اَلْبَحُورُ [el-baḩûr] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) Şol ata ıtlâk olunur ki gittikçe seğirtmesi ziyâde-i cevdet edip üzerine koya. Bu gûne at pek soluklu yüğrük olmakla gittikçe artırır olur; yukâlu: فَرَسٌ بَحُورٌ إِذَا كَانَ يَزِيدُهُ الْجَرْيُ جَوْدَةً
اَلْبُحُورُ [el-buḩûr] (zammeteynle) Kezâlik بَحْرٌ [baḩr]in cemʹidir. Ve her nehr-i ʹazîme بَحْرٌ [baḩr] ıtlâk olunur. Ve yüğrük ata dahi بَحْرٌ [baḩr] derler, feres-i vâsiʹü’l-cery maʹnâsına. Ve hadîs-i şerîfte Ṯalḩa’nın feresi hakkında “إِنْ وَجَدْنَاهُ بَحْرًا” buyurulmuştur. Ve مَاءٌ بَحْرٌ derler, acı su maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı