Kamus-ı Muhit - التسع maddesi

اَلتَّسْعُ [et-tesʹ] (tâ’nın fethiyle) Bir şey΄in dokuzda birini almak yâhûd bir cemâʹate dokuzuncu olmak maʹnâsınadır yâhûd kendisiyle onları dokuz nefer kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَسَعَهُمْ تَسْعًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالثَّانِي إِذَا أَخَذَ تُسْعَ أَمْوَالِهِمْ أَوْ كَانَ تَاسِعَهُمْ أَوْ صَيَّرَهُمْ تِسْعَةً بِنَفْسِهِ

اَلتُّسَعُ [et-tusaʹ] (صُرَدٌ [ṡurad] vezninde) Ayın yedinci ve sekizinci ve dokuzuncu gecesine denir. Şârihin beyânı üzere ayın ibtidâ ve ikinci ve üçüncü gecesine غُرَرٌ [ġurer] ve dördüncü ve beşinci ve altıncısına نُفَلٌ [nufel] ve yedinci ve sekizinci ve dokuzuncusuna تُسَعٌ [tusaʹ] ıtlâk olunur.

اَلتُّسْعُ [et-tusʹ] (tâ’nın zammıyla) ve

اَلتَّسِيعُ [et-tesîʹ] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Küsûr-ı aʹdâddandır ki dokuz cüz΄den bir cüz΄e denir, dokuzda bir taʹbîr olunur; yukâlu: أَخَذَ تُسْعَهُ وَتَسِيعَهُ أَيْ جُزْءًا مِنْ تِسْعَةٍ

Vankulu Lugatı - التسع maddesi

اَلتِّسْعُ [et-tisʹ] (kezâlik kesri ile) Mü΄ennesi. Ve

تِسْعٌ [tisʹ] Kezâlik deve suvarma günlerinden bir gündür.

اَلتَّسْعُ [et-tesʹ] (tâ’nın fethi ve sîn’in sükûnuyla) Bir nesnenin dokuzda birin almak yâhûd dokuzuncu olmak; yukâlu: تَسَعْتُ الْقَوْمَ أَتْسَعُهُمْ إِذَا أَخَذْتَ تُسْعَ أَمْوَالِهِمْ أَوْ كُنْتَ لَهُمْ تَاسِعًا

اَلتُّسَعُ [et-tusaʹ] (tâ’nın zammı ve sîn’in fethiyle صُرَدٌ [ṡured] vezni üzere) نُفَلٌ [nufel]den sonra gelen üç gecedir ki onların biri yedinci ve biri sekizinci ve biri dokuzuncu gecedir. Ve نُفَلٌ [nufel] nûn’un zammı ve fâ’nın fethiyle غُرَرٌ [ġurer]den sonra gelen üç geceye derler. Ve غُرَرٌ [ġurer] ayın evvel geceleridir, üç geceye varınca.

اَلتُّسْعُ [et-tusʹ] (tâ’nın zammı ve sîn’in sükûnuyla) Dokuz cüzden bir cüze derler.