اَلتَّاعِسُ [et-tâʹis] ve
اَلتَّعِسُ [et-teʹis] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Hâlik ve sâkıt olan kimselere denir; yukâlu: رَجُلٌ تَاعِسٌ وَتَعِسٌ أَيْ هَالِكٌ وَسَاقِطٌ
اَلتَّعْسُ [et-taʹs] (tâ’nın fethi ve ʹayn’ın sükûnuyla) Helâk olmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَعَسَ الرَّجُلُ وَتَعِسَ تَعْسًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالرَّابِعِ إِذَا هَلَكَ ve yukâlu: تَعْسًا لَهُ أَيْ هَلاَكًا Asl bu mâdde ayak kayıp yüz üzere yıkılmak maʹnâsına mevzûʹdur. Cemîʹ-i maʹnâlarında hitâb sûretinde bâb-ı sâlisten تَعَسْتَ تَعْسًا dersin. Ve hikâye ve gaybet sûretinde bâb-ı râbiʹden تَعِسَ dersin. Ve تَعَسَ müteʹaddî olur; yukâlu: تَعَسَهُ اللهُ أَيْ أَهْلَكَهُ Ve ayak kayıp yüz üzere düşmek maʹnâsınadır; yukâlu: تَعَسَ الرَّجُلُ إِذَا عَثَرَ وَسَقَطَ Ve şerr maʹnâsınadır; yukâlu: هُوَ أَهْلُ التَّعْسِ أَيِ الشَّرِّ Ve ırak olmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَعَسَ الرَّجُلُ إِذَا بَعُدَ Ve rütbeden sâkıt olmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَعَسَ مِنْ مَنْزِلَتِهِ إِذَا انْحَطَّ
اَلتَّعْسُ [et-taʹs] (tâ’nın fethi ve ʹayn’ın sükûnuyla) Helâk olmak. Ve bunun asl maʹnâsın كَبٌّ [kebb]dir, yüz üzerine düşmek maʹnâsına ki إِنْتِعَاشٌ [intiʹâş]ın zıddıdır. Ve إِنْتِعَاشٌ [intiʹâş] ʹayn-ı mühmele ve şîn-i muʹceme ile düşen kimse kalkmaktır; yukâlu: تَعَسَ يَتْعَسُ تَعْسًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı