اَلدَّحَنُ [ed-deḩan] (dâl’ın ve ḩâ-yı mühmelenin fethiyle) Bir adam domalıç karınlı bodur olmak maʹnâsınadır; yukâlu: دَحِنَ الرَّجُلُ دَحَنًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا عَظُمَ بَطْنُهُ فِي قِصَرٍ
اَلدَّحِنُ [ed-deḩin] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve
اَلدِّحْوَنَّةُ [ed-diḩvannet] (dâl’ın kesriyle قِثْوَلَّةٌ [ḵišamp;vellet] vezninde) ve
اَلدِّحَنَّةُ [ed-diḩannet] (خِدَبَّةٌ [ḣidebbet] vezninde) ve
اَلدِّحِنَّةُ [ed-diḩinnet] (kesreteynle) Domalıç karınlı bodura denir. Ve
دِحَنَّةٌ [diḩannet] خِدَبَّةٌ [ḣidebbet] vezninde) Tümsek yere denir. ve
دَحِنٌ [deḩin] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Dubaracı, mütelâʹib, habîs ve bed-kâra denir; yukâlu: رَجُلٌ دَحِنٌ أَيْ خِبٌّ خَبِيثٌ
اَلدَّحَنُ [ed-deḩan] (fethateynle) Zikr olunan sıfat üzere olmak; yukâlu: دَحِنَ يَدْحَنُ دَحَنًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ
اَلدَّحِنُ [ed-deḩin] (dâl’ın fethi ve ḩâ΄-i mühmelenin kesriyle) Asmak. Ve ehl-i fesâd olan kimse. Ve kasîrü’l-kâme olup semiz ve karnı taşra çıkan kimseye dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı