اَلشُّبْكَةُ [eş-şubket] (غُرْفَةٌ [ġurfet] vezninde) Sokuşma maʹnâsınadır. Bu ʹalâka ile neseb-i karâbete yaʹnî hısımlığa ıtlâk olunur; yukâlu: بَيْنَهُمَا شُبْكَةٌ أَيْ نَسَبُ قَرَابَةٍ
اَلشَّبَكَةُ [eş-şebeket] (fetehâtla) Avcıların ağına denir, شَرَكَةٌ [şereket] maʹnâsına; cemʹi شَبَكٌ [şebek] ve شِبَاكٌ [şibâk]tır şîn’in kesriyle; yukâlu: نَصَبَ الصَّيَّادُ الشُّبَّاكَ وَالشَّبَكَةَ أَيِ الشَّرَكَةَ Ve
شَبَكَةٌ [şebeket] Birbirine yakın kıyılara ıtlâk olunur. Ve dibi yakın olan eşmelere ıtlâk olunur ki bunlar da birbirine mütekârib ola. Ve kuyuları çok arza denir. Ve tarla sıçanının yuvalarına denir ki delik delik olur. Ve Ece΄ nâm cebelde bir su adıdır. Ve Semîrâ΄u’l-Esed nâm mahal şarkîsinde bir su adıdır. Ve Benû Ḵuşeyr yurdunda bir sudur. Ve Benû Numeyr yurdunda üç su adıdır. Ve başka bir su adıdır.
اَلشُّبْكَةُ [eş-şubket] (şîn’in zammı ve bâ’nın sükûnuyla) İhtilât; yukâlu: بَيْنَ الرَّجُلَيْنِ شَبَكَةُ رَحِمٍ أَيْ قَرَابَةٌ
اَلشَّبَكَةُ [eş-şebeket] (fethateynle) Şol nesnedir ki onunla sayd olunur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı