Kamus-ı Muhit - الصيف maddesi

اَلصَّيِّفُ [eṡ-ṡayyif] (سَيِّدٌ [seyyid] vezninde ve tahfîfle câ΄izdir) صَيْفٌ [ṡayf] hengâmında yâhûd rebîʹden sonra yağan yağmura denir. Burada صَيْفٌ [ṡayf]tan murâdı maʹnâ-yı evveldir, صَيْفِيٌّ [ṡayfiyy] dahi denir nisbetle; yukâlu: سَقَاهُمُ اللهُ الصَّيْفَ وَالصَّيِّفَ وَالصَّيْفِيَّ وَهُوَ الْمَطَرُ يَجِيءُ فِي الصَّيْفِ أَوْ بَعْدَ الرَّبِيعِ

اَلصَّيْفُ [eṡ-ṡayf] (حَيْفٌ [ḩayf] vezninde) قَيْظٌ [ḵayż] maʹnâsınadır ki samîm-i sayftır, havânın nihâyet derecede ıssı olduğu zamândır ki şemsin Esed burcunda olduğu müddettir, ʹalâ-kavlin bahâr mevsiminden sonra gelen eyyâma denir ki şemsin Seraṯân ve Esed ve Sünbüle’de deverânı hengâmıdır; Türkîde yaz taʹbîr olunur. Fârisîde tâbistân denir. Cemʹi أَصْيَافٌ [aṡyâf]tır. Ve “الصَّيْفَ ضَيَّعْتِ اللَّبَنَ” meseli “ض،ي،ع” mâddesinde zikr olundu. Ve

صَيْفَةٌ [ṡayfet] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) صَيْفٌ [ṡayf]tan ahasstır, شَتْوَةٌ [şetvet] gibi. Bunun cemʹi صِيَفٌ [ṡiyef] gelir, بَدْرَةٌ [bedret] ve بِدَرٌ [bider] gibi. Ve

صَيْفٌ [ṡayf] Masdar olur, bir mahalde yaz mevsimi mukîm olmak maʹnâsına; yukâlu: صَافَ بِالْمَكَانِ يَصُوفُ صَيْفًا إِذَا أَقَامَ بِهِ صَيْفًا Ve

صَيْفٌ [ṡayf] ve

صُيُوفَةٌ [ṡuyûfet] (ṡâd’ın zammıyla) Ok nişândan sapmak maʹnâsına; vâviyye de lügattır; yukâlu: صَافَ السَّهْمُ عَنِ الْهَدَفِ يَصِيفُ صَيْفًا وَصُيُوفَةً لُغَةٌ فِي يَصُوفٌ صُوفًا Ve

صَيْفٌ [Ṡayf] Aʹlâm-ı ricâldendir.

Vankulu Lugatı - الصيف maddesi

اَلصَّيْفُ [eṡ-ṡayf] (ṡâd’ın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Fusûl-ı seneden bir faslın ismidir ki rebîʹü’l-evvelden sonra ve şiddet-i germâdan evveldir. Ve

صَيْفٌ [ṡayf] Şol yağmura dahi derler ki صَيْفٌ [ṡayf] faslında yağar. Ve

صَيْفٌ [ṡayf] Bir mekânda yazlamağa dahi derler; yukâlu: صَافَ بِالْمَكَانِ إِذَا أَقَامَ بِهِ الصَّيْفَ ve yukâlu: صِفْنَا عَلَى مَا لَمْ يُسَمَّ فَاعِلُهُ أَيْ أَصَابَنَا مَطَرُ الصَّيْفِ مِثْلُ خَرِفْنَا وَرَبِعْنَا ve yukâlu: صِيفَتِ الْأَرْضُ إِذَا أَصَابَهَا مَطَرُ الصَّيْفِ Ve

صَيْفٌ [ṡayf] Ok nişândan ʹudûl etmeğe dahi derler.