اَلضِّيقَةُ [eḋ-ḋîḵat] (ḋâd’ın kesri ve fethiyle) Fakr u fâkaya ıtlâk olunur, ضِيقٌ [ḋîḵ] cemʹidir ki cemʹ-i cinsi demektir; yukâlu: أَصَابَهُ ضِيقَةٌ أَيْ فَقْرٌ وَسُوءُ حَالٍ Ve
ضِيقَةٌ [Ḋîḵat] Menâzil-i kamerden bir menzil adıdır. Şârihin beyânına göre Šüreyyâ ile Deberân beyninde memerr-i kamer olarak bir kevkebdir, memerr-i mezkûr be-gâyet dayyiktir, pek menhûs ʹadd ederler. Kâle fi’l-Esâs: فُلاَنٌ كَوْكَبُهُ ضِيقَةٌ فَهُوَ أَبَدًا فِي ضِيقَةٍ وَهِيَ نَجْمٌ بَيْنَ الثُّرَيَّا وَالدَّبَرَانِ Ve
ضِيقَةٌ [Ḋîḵat] Ṯâ΄if ile Ḩuneyn beyninde bir tarîk adıdır. Ve ʹAyžâb kurbünde bir mevziʹ adıdır.
اَلضَّيْقَةُ [eḋ-ḋayḵat] (ḋâd’ın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Kezâlik dar olmak, ضَيْقٌ [ḋayḵ] maʹnâsına; ve yukâlu: ضَاقَ عَنْكَ الشَّيْءُ Yaʹnî “Sana çıkış vermedi.”Yukâlu: “لَا يَسَعُنِى بِشَيْءٍ وَيَضِيقُ عَنْكَ” Yaʹnî “Sana çıkış vermeyen nesne, bana çıkış vermez.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı