اَلْفَجَّاءُ [el-feccâ΄] Fâ’nın fethi ve cîm’in teşdîdiyle ki أَفَجُّ [efecc] kelimesinden mü΄ennestir. Ve
اَلْمُنْفَجَّةٌ [el-munfeccet] (مُنْبَثَّةٌ [munbešamp;šamp;et] vezninde) Kirişi bağrından açık ve meydânlı olan yaya vasf olur; yukâlu: قَوْسٌ فَجَّاءُ وَمُنْفَجَّةٌ إِذَا بَانَ وَتَرُهَا عَنْ كَبِدِهَا
اَلْمُفَاجَأَةُ [el-mufâce΄et] (bi-zammi’l-mîm) ve
اَلْفِجَاءُ [el-ficâ΄] (bi-kesri’l-fâ΄i ve’l-meddi) Bir nesneye ʹale’l-gafle erişmek; yukâlu. فَاجَأَهُ الْأَمْرُ مُفَاجَأَةً وَفِجَاءً
اَلْفَجَّاءُ [el-feccâ΄] (fâ’nın fethi ve elifin meddiyle) Şol yaydır ki kirişi bağrından ırak ola; yukâlu: قَوْسٌ فَجَّاءُ وَفَجْوَاءُ إِذَا أَبَانَ وَتَرُهَا عَنْ كَبِدِهَا Yaʹnî kirişi bağrından ırak olsa.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı