اَلْفَتَاةُ [el-fetât] (fâ’nın fethi ve tâ’nın tahfîfiyle) Mü΄ennesi, şâbbe olan ʹavret maʹnâsına. Ve
فَتَى [fetâ] Sehî maʹnâsına dahi gelir; yukâlu: فَتًى بَيِّنُ الْفُتُوَّةِ
el-fâṯim
el-fâʹûs
el-fâġiret
el-fâġiyet
el-fâḵat
el-fâḵiret
el-fâḵiʹat
el-fâkk
el-fâkihâniyy
el-fâlik
el-fâmiyy
el-fâhiḵat
el-fâvâniyâ
el-fetâ
el-fetâ΄
el-fetât
el-futât
el-fettâḩ
el-fetâfît
el-futuḩ
el-futḩat
el-feteḣât
el-fetş
el-futuḵ
el-fetḵâ΄
el-fetlâ΄
el-fetnân
el-futuvvet
el-fetûḩ
el-futûn
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı
