اَلْمَحْكُ [el-maḩk] (سَحْقٌ [saḩḵ] vezninde) Lecc ve ʹinâd eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: مَحَكَ الرَّجُلُ مَحْكًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا لَجَّ
اَلْمَحِكُ [el-meḩik] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve
اَلْمُمَاحِكُ [el-mumâḩik] (مُعَانِدٌ [muʹânid] vezninde) ve
اَلْمُتَمَحِّكُ [el-mutemaḩḩik] ve
اَلْمَحْكَانُ [el-maḩkân] (عَطْشَانُ [ʹaṯşân] vezninde) Lecûc ve muʹânid adama denir ki önegü taʹbîr olunur. Ve
مَحْكَانُ [maḩkân] Çetin huylu, çaparız meşrebli, yanaz, bî-imtizâc adama denir. Ve bununla baʹzı kimseler tesmiye olundular; yukâlu: رَجُلٌ مَحْكَانُ أَيْ عَسِرُ الْخُلُقِ
اَلْمَحْكُ [el-maḩk] (mîm’in fethi ve hâ’nın sükûnuyla) ʹİnâddır, lecâc maʹnâsına; yukâlu: مَحَكَ يَمْحَكُ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ
اَلْمَحِكُ [el-meḩik] (mîm’in fethi ve ḩâ’nın kesriyle) Şol kimsedir ki muʹânid ola.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı