اَلْمِذَالُ [el-mižâl] (مِحَالٌ [miḩâl] vezninde) ʹArûziyyûn ıstılâhında bahr-i basîtin ve bahr-i kâmilin âhir beytinde vâkiʹ şol vetidine ıtlâk olunur ki ona bir harf ziyâde kılınmış ola, gûyâ ki harf-i mezbûr sevbin eteği menzilinde olur, meselâ mütefâʹilun ve müstefʹilun, mütefâʹilâni ve müstefʹilâni olur. Ve ʹillet-i mezbûreye إِذَالَةٌ [ižâlet] ve تَذْيِيلٌ [težyîl] dahi derler.
اَلْمَذْلُ [el-mežl] (عَزْلٌ [ʹazl] vezninde) ve
اَلْمَذَالُ [el-mežâl] (مَقَالٌ [meḵâl] vezninde) Bir adam râzını hıfz ve ketm edemeyip ifşâ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: مَذَلَ فُلَانٌ بِسِرِّهِ وَمَذِلَ وَمَذُلَ مَذْلًا وَمَذَالًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ [وَالرَّابِعِ] وَالْخَامِسِ إِذَا أَفْشَاهُ Bâbeyn-i ahîreynde tabîʹî olur. Ve bezl ve semâhat eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: مَذِلَتْ نَفْسُهُ بِالشَّيْءِ وَمَذُلَتْ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَالْخَامِسِ إِذَا سَمَحَتْ Ve bir ʹuzv uyuşmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَذِلَتْ رِجْلُهُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا خَدِرَتْ Ve
مَذْلٌ [mežl] Vasf olur, pek bâzil ve sehî adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ مَذْلُ النَّفْسِ وَمَذْلُ الْيَدِ أَيْ سَمْحٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı