اَلنَّضَلُ [en-neḋal] (nûn’un ve ḋâd-ı muʹcemenin fethiyle) İnsân ve hayvân be-gâyet yorulup zebûn ve bî-mecâl olmak maʹnâsınadır; yukâlu: نَضِلَ الْبَعِيرُ نَضَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا هُزِلَ وَأَعْيَا وَتَعِبَ
اَلنَّضْلُ [en-naḋl] (فَضْلٌ [faḋl] vezninde) Ok yarışmakta hasmı geçmek maʹnâsınadır; bâb-ı mugâlebede müstaʹmeldir; tekûlu: نَاضَلْتُهُ فَنَضَلْتُهُ نَضْلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ أَيْ سَبَقْتُهُ
اَلنَّضْلُ [en-naḋl] (nûn’un fethi ve ḋâd’ın sükûnuyla) Atmak ve atmakta galebe etmek, kaçan bâb-ı mugâlebeden binâ olunsa; yukâlu: نَاضَلْتُ فُلَانًا فَنَضَلْتُهُ إِذَا غَلَبْتَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı