اَلتَّرَنِّى [et-terennî] (تَفَعُّلٌ [tefaʹʹul] vezninde) Bir adam mahbûbuna dâ΄imî bakıp durmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَرَنَّى الرَّجُلُ إِذَا أَدَامَ النَّظَرَ إِلَى مَحْبُوبِهِ
اَلتُّرْنَى [et-turnâ] (حُبْلَى [ḩublâ] vezninde) Fâhişe demektir; ʹArablar sebb ve düşnâm mevkiʹinde cevârî kısmına ve fâhişeye تُرْنَى [turnâ] ve harâm-zâdeye إِبْنُ تُرْنَى [ibnu turnâ] taʹbîr ederler. Ve bu “ر،ن،و” maddesinde me΄hûz olmak câ΄izdir, zîrâ رُنِيَتِ الْمَرْأَةُ derler mechûl bünyesiyle,e أُدِيمَ النَّظَرُ إِلَيْهَا maʹnâsına. Mü΄ellif bunu “ر،ن،و” mâddesinde dahi sebt eyledi. Ve Lisânu’l-ʹArab’da baʹzılar vezni فُعْلَى [fuʹlâ] dediler, fâcire maʹnâsına ve baʹzılar تُفُعِّلَ [tufuʹʹile] dediler, fiʹl-i müstakbel-i mechûl olup baʹdehu fâcirede ʹalem olmuştur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı