عَتِيبُ [ʹAtîb] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Bir kabîledir, ʹAtîb b. Eslem ismiyle müştehirdir; “أَوْدَى عَتِيبُ” meselinin menşe΄idir. Aslı budur ki baʹzı mülûk-i ʹArab, kabîle-i mezbûreyi şeb-hûn edip emvâl ü eşyâlarını nehb ü gâret ve ricâllerini esîr eyledikte إِذَا كَبِرَ صِبْيَانُنَا لَمْ يَتْرُكُونَا حَتَّى يَفْتَكُّونَا Yaʹnî “Etfâlimiz yetişip büyüdüklerinde bizi ihmâl eylemeyip elbette halâs ederler derler” idi. Lâkin bu ârzûya nâ΄il olmayıp cümlesi esîr oldukları hâlde helâk olmalarıyla haklarında kelâm-ı mezbûr mesel olmuştur; maglûb olduğu hâlde helâk olan kimse hakkında darb olunur.
عَتِيبٌ [ʹAtîb] Yemen’de bir kabîlenin babasının ismidir ki o ʹAtîb b. Eslem’dir ki baʹzı mülûk-i ʹArab onun kabîlesin gâret edip ricâlin esîr ettikte “إِذَا كَبِرَ صِبْيَانُنَا لَمْ يَتْرُكُونَا حَتَّى يَفْتَكُّونَا” derler idi, yaʹnî “Oğullarımız yiğit oldukta bizi halâs ederler” derlerdi. Bu ârzûya vâsıl olmayıp helâk olduklarında “أَوْدَى عَتِيبُ” kavli mesel oldu, yaʹnî “ʹAtîb helâk oldu, murâdına ermedi.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı