اَلْقَنْطُ [el-ḵanṯ] (ḵâf’ın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Menʹ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: قَنَطَهُ قَنْطًا إِذَا مَنَعَهُ Ve
قَنْطٌ [ḵanṯ] Küçük çocuğun çüküne denir.
ḵumudd
Ḵumr
ḵamrâ΄
ḵasm
ḵamṡ
Ḵameʹat
ḵummel
Ḵamîr
ḵanâ
ḵinâbu’z-zerʹ
Ḵanân
ḵunbulet
ḵunnet
Ḵinnesrûn
Ḵinnesrîn
ḵanṯ
ḵinṯir
Ḵanṯaretu’l-Beredân
Ḵanṯaretu’ş-Şevl
Ḵanṯaretu’l-Muʹaydiyy
Ḵanṯaret Benî Zureyḵ
Ḵanṯaretu Ḣurrežâž
ḵinṯîr
Ḵanaʹ
ḵunfež
ḵunfužu’l-leyl
ḵunfežet
ḵanḵal
ḵahḵahet
Ḵahm
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı