اَلْقِيَامُ [el-ḵiyâm] (ḵâf’ın kesriyle) Durmak; yukâlu: قَامَ الرَّجُلُ قِيَامًا Ve
قِيَامٌ [ḵiyâm] Bir işin üzerine kâ΄im olan kimseye dahi derler; yukâlu: فُلَانٌ قِيَامُ أَهْلِ بَيْتِهِ أَيِ الَّذِي يُقِيمُ شَأْنَهُمْ Ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللهُ لَكُمْ قِيَامًا﴾ (النساء، 5)
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı