كَأَيِّنْ [ke-eyyin] (kâf’ın ve hemzenin fethi ve yâ-yı müşeddedenin kesriyle) ve
كَائِنْ [kâ΄in] (كَاعِنْ [kâ΄in] vezninde) lügattir) كَمْ [kem] maʹnâsınadır haberde ve istifhâmda. Ve bu kâf-ı teşbîhle münevven olan أَيُّ kelimesinden mürekkebdir, ona binâ΄en nûn üzere vakf olunması câ΄izdir; şârih der ki Muṡḩaf-ı ʹOšamp;mânî’de nûn’la mersûmdur.
كَأَيِّنُ [ke-eyyin] (kâf’ın ve hemzenin fethi ve yâ’nın kesri ve teşdîdiyle ve nûn’un sükûn üzere binâsıyla) كَمْ maʹnâsınadır, haberde ve istifhâmda ki nîçe nîçe demek olur. Ve bunda iki lügat vardır:Biri zikr olunan ve biri dahi كَائِنْ [kâ΄in]dir, كَاعٍ [kâʹin] vezni üzere. Ubeyy b. Kaʹb, Zirr b. Ḩubeyş’e eyitti: كَأَيِّنْ تَعُدُّ سُورَةَ الْأَحْزَابِ yaʹnî sûre-i Ahzâb’ı nîçe bir ʹadd edersin ve haber oldukta كَأَيِّنْ مِنْ رَجُلٍ قَدْ رَأَيْتُ dersin. Ve maksûdun maʹnâ-yı teksîr ifâde olur, pes nekireyi كَأَيِّنْ den sonra مِنْ kelimesi ile mecrûr edersin. Ve كَأَيِّنْ den sonra مِنْ idhâl etmek كَأَيِّنْ in mâ-baʹdin mansûb etmeden ekser ve ahsendir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı