اَللَّكَعُ [el-lekaʹ] (fethateynle) Bedene yâ libâsa kîr ve pâs bulaşıp yerleşmek maʹnâsınadır; yukâlu: لَكِعَ عَلَيْهِ الْوَسَخُ لَكَعًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا لَصِقَ بِهِ وَلَزِمَهُ Ve
لَكَعٌ [lekaʹ] ve
لَكَاعَةٌ [lekâʹat] (قناعة [ḵanâʹat] vezninde) Le΄îm ve nâkes olmak maʹnâsınadır; yukâlu: لَكِعَ فُلاَنٌ لَكَعًا وَلَكَاعَةً مِنَ الْبَابِ الْمَزْبُورِ إِذَا لَؤُمَ
اَللُّكَعُ [el-lukaʹ] (صُرَدٌ [ṡurad] vezninde) Le΄îm ve fürû-mâyeye denir; ve tekûlu’l-ʹArab fi’n-nidâ΄ يَا لُكَعُ وَلِلْإِثْنَيْنِ يَا ذَوَيْ لُكَعَ Ve bu maʹrife oldukta gayr-i munsarıf olur, zîrâ zikri âtî أَلْكَعُ [elkaʹ] lafzından maʹdûldur. Ve ʹArablar erkek ata لُكَعٌ [lukaʹ] ve kısrağa لُكَعَةٌ [lukeʹat] derler. Ve bu maʹrîfe oldukta munsarıf olur, zîrâ evvelki gibi mü΄ennestir لَكَاعِ dedikleri üzere maʹdûl değildir, belki bu صُرَدٌ [ṡurad] ve نُغَرٌ [nuġar] kelimeleri misâlindedir. Ve
لُكَعٌ [lukaʹ] Kul cinsine denir, عَبْدٌ [ʹabd] maʹnâsına. Ve ahmak ve nâdana denir; yukâlu: هُوَ لُكَعٌ أَيْ أَحْمَقُ Ve bir söz ve bir iş becermeye kudret ve liyâkati olmayan hemic ve perîşân kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ لُكَعٌ أَيْ لاَ يَتَّجِهُ لِمَنْطِقٍ وَلاَ غَيْرِهِ Ve atın tayına denir, مُهْرٌ [muhr] maʹnâsına. Ve küçük çocuğa denir. Ve kîrli pâslı süflî kimseye denir.
اَللَّكْعُ [el-lekʹ] (lâm’ın fethi vekâf’ın sükûnuyla) Yılan sokmak, لَسْعٌ [lesʹ] maʹnâsına. Ve
لَكْعٌ [lekʹ] Kezâlik hâlet-i radâʹda نَهْزٌ [nehz]e derler. Ve نَهْزٌ [nehz] kuzu başı ile anasının emerken memesin vurmağa derler.
اَللَّكْعَاءُ [el-lekʹâ΄] (lâm’ın fethi vekâf’ın sükûnuyla ve elifin meddiyle) Mü΄ennesi. Ve
لُكَعُ [lukaʹ] Maʹrife oldukta munsarıf olmaz, أَلْكَعُ [elkaʹ]dan maʹdûl olduğu için. Ebû ʹUbeyd eyitti: Feres için dahi لُكَعٌ [luḵaʹ] derler ve lâkin maʹrife oldukta bu lâ-yansarıf olmaz, zîrâ bunun mü΄ennesinde لُكَعَةٌ [lukeʹat] derler لَكَاعِ demezler pes bu صُرَدٌ [ṡured] ve نُغَرٌ [nuġar] misâlinde olur. Ve صُرَدٌ [ṡured] göçegen dedikleri kuştur ve نُغَرٌ [nuġar] burnu kırmızı olan serçedir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı