مُنَيْنٌ [Muneyn] (زُبَيْرٌ [zubeyr] vezninde) ve
مَنَّانٌ [Mennân] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Esâmîdendir. Ve Ebû ʹAbdullâh b. Mennî ki mîm’in fethi ve nûn-ı müşeddedenin kesriyledir, lügavîdir.
اَلْمَنِينُ [el-menîn] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Toza denir, غُبَارٌ [ġubâr] maʹnâsına. Ve zaʹîf ipe denir. Ve zaʹîf ve nâ-tüvân adama denir; yukâlu: رَجُلٌ مَنِينٌ أَيْ ضَعِيفٌ Ve kavî ve zûr-mend adama denmekle zıdd olur; yukâlu: رَجُلٌ مَنِينٌ أَيْ قَوِيٌّ Ve
مَنِينُ [Menîn] Şâm diyârında Cebelu Senîr aʹmâlinden bir karye adıdır. Burada سَنِينُ nüshaları galattır. Mütercim der ki şârih-i Târîḣ-i ʹUtbî olan Menînî ona mensûbdur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı