أَبُو عَمْرَةَ [ebû ʹamret] (بَنُو جَمْرَةَ [benû cemret] vezninde) Müflisliğin künyesidir; tekûlu: قَدْ تَعَلَّقَ بِي أَبُو عَمْرَةَ أَللَّهُمَّ اقْهَرْهُ وَهُوَ كُنْيَةُ الْإِفْلاَسِ Ve açlığın dahi künyesidir; yukâlu: أَخَذَهُ أَبُو عَمْرَةَ أَيِ الْجُوعُ Ve bir kişinin dahi künyesi idi ki be-gâyet şûm-kadem olmakla hangi kavm ve kabîleye nüzûl ve hulûl eylese orada elbette cenk ve kıtâl ve sâ΄ir gûne bir belâ ve fitne zuhûr eder idi.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı