اَلتَّفِثُ [et-tefišamp;] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Başı toz toprakla âlûde olup ve muşt ve iddihânı terk sebebiyle saçı keçelenmiş kişiye denir; yukâlu: رَجُلٌ تَفِثٌ أَيْ شَعِثٌ مُغْبَرٌّ
اَلتَّفَثُ [et-tefešamp;] (tâ’nın ve fâ’nın fethiyle) Mü΄ellif فِي الْمَنَاسِكِ الشَّعَثُ وَمَا كَانَ مِنْ نَحْوِ قَصِّ اْلأَظْفَارِ وَالشَّارِبِ وَحَلْقِ الْعَانَةِ وَغَيْرِ ذَلِكَ ʹibâretiyle tefsîr eylemekle müsâmahaya makrûn ıtlâkât-ı şerʹiyyeden olduğunu îmâ eylemiştir. Murâdı huccâcın ihrâmdan hurûclarında kable’l-ihrâm ve baʹde’l-ihrâm mahzûr ve mübâh olan saça ve bedene yağ sürünmek ve tırnak ve bıyık kesmek ve ustura tutunmak makûlesi aʹmâle mübâşeret eylemektir.
اَلتَّفَثُ [et-tefešamp;] (fethateynle) Menâsik-i haccdan olan nesnelerdir, tırnak kesmek ve bıyık kırkmak ve baş tırâş etmek ve kasık kılın gidermek ve cemre atmak ve kurbân boğazlamak gibi ve bunların emsâli ne ki varsa. Ve derler ki تَفَثٌ [tefešamp;] lafzı eşʹâr-ı ʹArabda vâkiʹ olmamıştır, ıstılâhât-ı şerʹiyyeden olduğuna binâ΄en.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı