التَّفْقِئَةُ [et-tefḵi΄et] (تَفْعِلَةٌ [tefʹilet] vezninde) Bu dahi göz çıkarmak, فَقَأَ [feḵa΄e] maʹnâsınadır; yukâlu: فَقَّأَ الْعَيْنَ تَفْقِئَةً بِمَعْنَى فَقَأَهَا
اَلتَّفْقِئَةُ [et-tefḵi΄et] (ʹalâ-vezni اَلتَّجْزِئَة [et-teczi΄et]) Bi-maʹnâhu; yukâlu: فَقَّأْتُهَا تَفْقِئَةً Ve
فَقْءٌ [faḵ΄] (feth-i fâ΄ ile) Muhežžeb’de tasrîh olunduğu üzere ve zamm-ı fâ΄ ile Ḵâmûs’tan fehm olunan üzere. Ve’l-evvelu akrebu ʹalâ-mâ şehide bihi’n-nusahu’l-musahhahatu mine’ṡ-Ṡiḩâḩ, şol deriye derler ki doğan oğlanla bile çıkar, سَابِيَاءُ [sâbiyâ΄] maʹnâsına; ve yukâlu: تَفَقَّأْتُ شَحْمًا تَنْصِبُهُ عَلَى التَّمْيِيزِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı