التَّكَمُّؤُ [et-tekemmu΄] (تَفَعُّلٌ [tefaʹʹul] vezninde) Bir işi pesend eylemeyip kerîh ve nâ-matbûʹ görmekle infiʹâl eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: تَكَمَّأَهُ أَيْ تَكَرَّهَهُ Ve Esâs’ta تَكَرُّهٌ [tekerruh] bir işi darılarak ister istemez eylemek maʹnâsıyla müfesser olmakla bu makâma dahi mülâyimdir. Ve
تَكَمُّؤٌ [tekemmu΄] Sefer ve seyâhat üzere olan kimse be-gâyet baʹîd gitmekle arz, onu كَمْأَةٌ [kem΄et] gibi nâ-bedîd edip bî-nâm u nişân eylemek maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: تَكَمَّأَتْ عَلَيْهِ الأَرْضُ إِذَا غَيَّبَتْهُ
اَلتَّكَمُّؤُ [et-tekemmu΄] (fethateynle ve mîm’in zammı ve teşdîdiyle) Mantar dermek; yukâlu: خَرَجَ النَّاسُ يَتَكَمَّؤُونَ أَيْ يَجْتَنُونَ الْكَمْأَةَ Ve إِجْتِنَاءٌ [ictinâ΄] dermeğe derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı