Kamus-ı Muhit - المفر maddesi

اَلْمِفَرُّ [el-miferr] (mîm’in kesriyle) Şol ata denir ki üstüne binip firâr eylemeğe sâlih ve revâ ola, ʹalâ-kavlin firârı hoş ve matbûʹ ola; yukâlu: فَرَسٌ مِفَرٌّ إِذَا كَانَ يَصْلُحُ لِلْفِرَارِ عَلَيْهِ أَوْ جَيِّدَ الْفِرَارِ وَقُرِئَ قَوْلُهُ تَعَالَى ﴿أَيْنَ الْمَفَرُّ﴾ بِكَسْرِ الْمِيمِ عَبَرَ عَنِ الْمَوْضِعِ بِلَفْظِ الْآلَةِ

اَلْفَرُّ [el-ferr] (fâ’nın fethi ve râ’nın teşdîdiyle) ve

اَلْفِرَارُ [el-firâr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) ve

اَلْمَفَرُّ [el-meferr] (mîm’in ve fâ’nın fethiyle) ve

اَلْمَفِرُّ [el-mefirr] (fâ’nın kesriyle) Kaçmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَرَّ الرَّجُلُ فَرًّا وَفِرَارًا وَمَفَرًّا وَمَفِرًّا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا راَغَ وَهَرَبَ Ve

فَرٌّ [ferr] ve

فِرَارٌ [firâr] (fâ’nın harekât-ı selâsıyla) Dâbbe kısmının kaç yaşında olduğunu bilmek için ağzını açıp dişlerine bakmak maʹnâsınadır ki arpalık taʹbîr olunan dişi duruyor ise genç olup ve illâ koca olur; yukâlu: فَرَّ الدَّابَّةَ فَرًّا وَفِرَارًا مُثَلَّثَةُ الْفَاءِ إِذَا كَشَفَ عَنْ أَسْنَانِهَا لِيَنْظُرَ مَا سِنُّهَا Mü΄ellifin Baṡâ΄ir’de beyânına göre asl bu mâdde keşf maʹnâsına mevzûʹdur. Meselâ فِرَارٌ عَنِ الْحَرْبِ nefsini ʹaskerden keşf eylemekten ʹibârettir. Ve sâ΄ir maʹânî birer münâsebetle müteferraʹdır. Ve minhu’l-meselu: ḣإِنَّ الْجَوَادَ عَيْنُهُ فِرَارُهُḢ مُثَلَّثَةُ الْفَاءِ Yaʹnî “Cins atın nümâyiş-i endâmında ʹalâmât-ı cevdet zâhir olmakla ihtibâra hâcet yoktur.” Bir nesnenin zâhiri bâtınına delâlet edip ahvâlini bahs ve teftîş ve tecribeye muhtâc değildir diyecek mevkiʹde îrâd olunur. Ve tekûlu’l-ʹArab: فُرَّ الْأَمْرُ جَذَعًا إِذَا رَجَعَ عَوْدًا لِبَدْئِهِ Yaʹnî “Evvelki kertesine dönüp geldi.” Burada فُرَّ mechûl bünyesiyledir. Ve جَذَعٌ [cežaʹ] fethateynle tâze ve hâdis demektir. Ve

فَرٌّ [ferr] Bir nesneden bahs ve tenḵîr eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: فَرَّ عَنِ الْأَمْرِ إِذَا بَحَثَ عَنْهُ

Vankulu Lugatı - المفر maddesi

اَلْمِفَرُّ [el-miferr] (mîm’in kesri ve fâ’nın fethiyle) Şol attır ki onun üzerine binip kaçmağa sâlih ola.

اَلْمَفَرُّ [el-meferr] (mîm’in ve fâ’nın fethiyle) Kaçmak, firâr maʹnâsına;ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿أَيْنَ الْمَفَرُّ﴾ (القيامة 10)

اَلْمَفِرُّ [el-mefirr] (mîm’in fethi ve fâ’nın kesriyle) Mevziʹ-i firâr maʹnâsınadır.