Kamus-ı Muhit - رعل maddesi

اَلرَّعْلَةُ [er-raʹlet] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) Devekuşuna denir. Ve nâkanın ve koyunun kulaklarının ensesinden bir mikdârca dilenip hudâyî küpe tarzında sarkıtılan pâreye denir. Ve sünnet mevziʹinden kesilen deriye denir. Ve meyvesi kemter ve fenâ olan hurmâ ağacına, ʹalâ-kavlin uzun hurmâ ağacına denir. Ve kişinin ʹayâline, ʹalâ-kavlin kesîr olursa ıtlâk olunur; yukâlu: لَهُ رَعْلٌ أَيْ عِيَالٌ أَوْ كَثِيرٌ مِنْهُمْ Ve bir bölük atlılara denir ki azca ola, ʹalâ-kavlin ilerice gelenlerine denir; yukâlu: رَأَيْتُ رَعْلًا أَيْ قِطْعَةً مِنَ الْخَيْلِ قَلِيلَةً أَوْ مُقَدِّمَتَهَا Ve ʹinde’l-baʹz yirmi yâhûd yirmi beş mikdârı olan süvârî bölüğüne denir; cemʹi رِعَالٌ [riʹâl] ve أَرْعَالٌ [erʹâl] ve أَرَاعِيلُ [erâʹîl] gelir ki cemü’l-cemʹ olacaktır. Kâle fi’l-Esâs: وَمِنْهُ أَرَاعِيلُ الرِّيَاحِ أَيْ أَوَائِلُهَا Ve

رُعَّلٌ [ruʹʹal] Gâh olur ki bakar cinsinden olan o mikdâr bölüğe de ıtlâk olunur, işbu bakar münâsebetiyle hayl-i merkûmdan feres fehm olunmaya, zîrâ fürsân maʹnâsında mansûstur, meger ki mecâzen ıtlâk oluna.

اَلرَّعْلُ [er-raʹl] (râ’nın fethi ve ʹayn’ın sükûnuyla) Pek dürtmek maʹnâsınadır; yukâlu: رَعَلَهُ رَعْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا طَعَنَهُ طَعْنًا شَدِيدًا Ve kılıçla çalmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَعَلَهُ بِالسَّيْفِ إِذَا نَفَحَهُ بِهِ Ve

رَعْلٌ [raʹl] Dağın burun gibi çıkmış sivri ucuna denir, أَنْفُ الْجَبَلِ [enfu’l-cebel] maʹnâsına. Ve رَعْلُ الرَّجُلِ [raʹlu’r-recul] adamın eğninde olan libâstan ʹibârettir; yukâlu: جَاءَ يَجُرُّ رَعْلَهُ أَيْ ثِيَابَهُ Ve

رَعْلٌ [Raʹl] Bir mevziʹ adıdır.

Vankulu Lugatı - رعل maddesi

اَلرَّعْلُ [er-raʹl] (râ’nın fethi ve ʹayn’ın sükûnuyla) Bi-maʹnâhâ. Ve

رَعْلٌ [raʹl] Uzun hurmâ ağacına dahi derler. Ve

رَعْلَةٌ [raʹlet] Uzun libâsa dahi derler, İbnu’l-Aʹrâbî rivâyeti üzere; yukâlu: مَرَّ فُلَانٌ يَجُرُّ رَعْلَتُهُ أَيْ ثِيَابَهُ Ve

رَعْلَةٌ [raʹlet] Çok ʹayâle dahi derler; yukâlu: تَرَكْتُ عَيَالًا رَعْلَةً أَيْ كَثِيرًا