اَلسَّلَامَةُ [es-selâmet] (كَرَامَةٌ [kerâmet] vezninde) سَلَامٌ [selâm] gibi ʹuyûbdan ve âfetten berî ve pâkîze olmak maʹnâsınadır; yukâlu: سَلِمَ الرَّجُلُ عَنِ الْعَيْبِ وَالْآفَةِ سَلَامًا وَسَلَامَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا نَجَا وَبَرِئَ مِنْهَا Ve
سَلَامَةُ [Selâmet] Esâmîdendir: Selâme b. ʹUmeyr b. Ebî Sulâme sahâbedir. Ve Seyyâr b. Selâme muhaddistir. Ve Selâme bintu’l-Ḩurr el-Ezdiyye ve Selâme bint Maʹḵil el-Ḣuzâʹiyye ve Selâme ki ḩâḋine-i İbrâhîm b. Hazret-i Muṡṯafâvîdir, ʹaleyhime’s-selâm sahâbiyyelerdir.
سَلَّامَةُ [Sellâmet] (شَدَّادَةٌ [şeddâdet] vezninde) Bint ʹÂmir’dir ki muʹteka-i Hazret-i ʹÂ΄işe’dir. Ve Sellâme el-Muġanniye şol mutribedir ki ʹAbdurraḩmân b. ʹAbdullâh b. Ebî ʹAmmâr ki tâbiʹînden ʹubbâd-ı ehl-i Mekke’dendir, mezbûreye taʹaşşuk eylemişti. Ve ʹAbdurraḩmân ifrât-ı ʹibâdetinden قِسٌّ [ḵiss] ile mülakkab olmakla mezbûreyi kendisine izâfetle Sellâmetu’l-Ḵiss ıtlâk eylediler.
سَلَّامَةُ [sellâmet] (kezâlik sîn’in fethi ve lâm’ın teşdîdiyle) Esâmî΄-i nâstandır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı