اَلْمَاسُ [el-mâs] (مَالٌ [mâl] vezninde) Şol kimseye denir ki pek bî-ʹâr olmakla kendisine aslâ levm ve ʹitâb mü΄essir ve müfîd olmaya, ʹalâ-kavlin be-gâyet hafîf ve yelkovan ola; yukâlu: رَجُلٌ مَاسٌ إِذَا كَانَ لاَ يَنْفَعُ فِيهِ الْعِتَابُ أَوْ هُوَ خَفِيفٌ طَيَّاشٌ Garîbdir ki mü΄ellif bunu مَسَى mâddesinde muʹtell olarak sebt eylemiştir. Pes aslı مَاسِئٌ olmakla buraya münâsebeti yoktur. İntehâ. Ve
مَاسٌ [mâs] Maʹrûf zî-kıymet hacer yaʹnî cevher ismidir ki aʹzamı nâdiren cevz kadarı olur, cemîʹ-i ecsâd-ı haceriyyeyi kesr eder. Ağızda tutması dişleri pâre pâre eder ve ona âteş ve demir emsâlî âlât kâr-ger olmaz, ancak ona resâs yaʹnî kurşun te΄sîr eder. Kurşunla sahk edip inci makûlesi nesne delenler miskabın ucuna üstüvâr ederler. Ve bunda elif-i maktûʹa ve lâm’la أَلْمَاسٌ demek lahn ve hatâdır. Bu cevher hâlen أَلْمَاسٌ ile muʹabber olan cevher-i maʹrûf olacaktır. Şârih der ki mü΄ellif İbn Sînâ kavline zâhib olmuştur. Ve مَاسٌ [mâs] أَلْمَاسٌ [elmâs] muʹarrebi olmak dahi muhtemeldir. İntehâ.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı