Şârih der ki مَنْسِكٌ [mensik] ve مَنْسَكٌ [mensek] kelimesi ism-i mekân olur, ʹibâdet-gâh maʹnâsına. Ve masdar olur. Ve ism-i zamân olur, menâsik-i haccda şâyiʹ olmuştur ki umûr-ı meşrûʹa-i mahsûsadan ʹibârettir. İntehâ. Ve
مَنْسِكٌ [mensik] ve مَنْسَكٌ [mensek] nefs-i نُسُكٌ [nusuk] ve ʹibâdet maʹnâsına olur. Ve kurbân zebh edecek mevziʹe denir, bismil-gâh maʹnâsına. Ve
مَنْسَكٌ [mensek] (مَقْعَدٌ [maḵʹad] vezninde) Bir adamın me΄lûf olduğu mekâna ıtlâk olunur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı