Kamus-ı Muhit - الحنان maddesi

اَلْحِنَّانُ [el-hinnân] (ḩâ’nın kesri ve nûn’un teşdîdiyle) حِنَّاءٌ [ḩinnâ΄] lafzında lügattir ki kınaya denir.

اَلْحَنَانُ [el-ḩanân] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) Rahmet ve re΄fet maʹnâsınadır; yukâlu: حَنَّ عَلَيْهِ حَنَانًا إِذَا رَحِمَ عَلَيْهِ Ve rızk ve rûzî maʹnâsınadır. Ve bereket maʹnâsınadır. Ve heybet ve vakâr maʹnâsınadır. Ve rikkat-i kalb maʹnâsınadır. Ve şerr-i tavîl maʹnâsınadır.

اَلْحَنَّانُ [el-ḩannân] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Bir şey΄e pek şevk ve hanîn eden adama denir; yukâlu: هُوَ حَنَّانٌ إِلَيْهِ أَيْ يَشُوقُ إِلَيْهِVe

حَنَّانٌ [Ḩannân] ʹAzîmü’r-rahmet olan Hak celle ve ʹalâ hazretlerinin esmâ-i hüsnâsındandır, رَحِيمٌ [Raḩîm] maʹnâsına. Şârih der ki bu حَنِينٌ [ḩanîn] mâddesinden değildir, belki حَنَانٌ [ḩanân] mâddesindendir ki rahmet maʹnâsınadır; فَاللهُ حَنَّانٌ أَيْ رَحِيمٌ Ve baʹzılar dedi ki حَنَّانٌ [Ḩannân] kendiden iʹrâz edene ikbâl ve telattuf edici demektir. Ve

حَنَّانٌ [ḩannân] Şol oka denir ki parmak aralığında fır fır döndürüldükte fırıltısı zuhûr eder ola. Ve açık ve vâzıh yola denir, şâh-râh maʹnâsına. Ve Cuheyne kabîlesinden bir şâʹir ismidir. Ve ʹArabda bir feres-i maʹrûf adıdır. Ve Esed b. Nuvâs’ın lakabıdır. Ve şol deveye denir ki pek sürʹatinden hanîn ve nâle ederek gider ola; yukâlu: خِمْسٌ حَنَّانٌ أَيْ بَائِصٌ لَهُ حَنِينٌ مِنْ سُرْعَتِهِ

Vankulu Lugatı - الحنان maddesi

اَلْحَنَانُ [el-ḩanân] (ḩâ’nın fethi ve nûn’un tahfîfiyle) Rahmet maʹnâsınadır; yukâlu minhu: حَنَّ عَلَيْهِ يَحِنُّ حَنَانًا Ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَحَنَانًا مِنْ لَدُنَّا﴾ (مريم، 13) Ve ʹİkrime işbu âyet-i kerîmenin tefsîrinde İbn ʹAbbâs’tan radıyallâhu ʹanhumâ rivâyet kılıp eyitti: İbn ʹAbbâs ben bilmezem حَنَانٌ [ḩanân]ın maʹnâsı nedir demiştir. Ve ʹArab tâ΄ifesi حَنَانَكَ يَا رَبِّ وَحَنَانَيْكَ يَا رَبِّ derler, ifrâd ile ve tesniye ile “Yâ rabb, rahmetin taleb ederim” maʹnâsına.

اَلْحَنَّانُ [el-ḩannân] (ḩâ’nın fethi ve nûn’un teşdîdiyle) Rahmet sâhibi olan kimse. Ve

حَنَّانٌ [ḩannân] Âşikâre olan yola dahi derler, tarîk-i vâzıh maʹnâsına.