اَلْحُوجُ [el-ḩûc] (ḩâ’nın zammıyla) Fakr ve fâka maʹnâsınadır.
اَلْحَوْجُ [el-ḩavc] (ḩâ’nın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Selâmet maʹnâsınadır ki âfât-ı zâhiriyye vü bâtiniyyeden sâlim olmaktan ʹibârettir; yekûlûne: حَوْجًا لَكَ أَيْ سَلاَمَةً Şârihin beyânına göre bu, lügat-ı Yemâniyyedir. Ve
حَوْجٌ [ḩavc] Muhtâc olmak maʹnâsınadır; yukâlu: حَاجَ إِلَيْهِ يَحُوجُ حَوْجًا بِمَعْنَى احْتَاجَ Şârih der ki baʹzılar مَا أَحْوَجَهُ kelimesini ki fiʹl-i taʹaccübdür, şüzûza haml eylediler, gûyâ ki sülâsîden insiyâgı olmamakla ve baʹzılar بَعْدَ حَذْفِ الزَّوَائِدِ احْتَاجَ mâddesinden savg tekellüfünü irtikâb eylediler; sülâsîden ise vech-i mezkûr üzere masûg olduğu vâki olmakla merkûmların kelâmları istikrâ-i nâkıstan nâşi olduğu zâhirdir.
اَلْحَوْجُ [el-ḩavc] (ḩâ’nın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) İhtiyâc maʹnâsına; yukâlu: حَاجَ يَحُوجُ حَوْجًا إِذَا احْتَاجَ
اَلْحِوَجُ [el-ḩivec] (ḩâ’nın kesri ve vâv’ın fethiyle) ve
اَلْحَوَائِجُ [el-ḩavâ΄ic] Bunlar ikisi dahi حَاجَةٌ [ḩacet]in cemʹidir. Ammâ حَوَائِجُ [ḩavâ΄ic] gûyâ ki حَائِجَةٌ [ḩâ΄icet]in cemʹidir. Ve Aṡmaʹî حَوَائِجُ [ḩavâ΄ic] حَاجَةٌ [ḩâcet]in cemʹi olduğuna inkâr edip bu müvelled kelâmdır dedi. Ve Aṡmaʹî’nin murâdı bunun kıyâsa muhâlif olduğın işʹârdır ve illâ kelâm-ı ʹArabda حَوَائِجُ [ḩavâ΄ic]in istiʹmâli gâyet çoktur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı