Kamus-ı Muhit - الخاتم maddesi

اَلْخَاتَمُ [el-ḣâtem] (tâ’nın fethiyle) خَتْمٌ [ḣatm] olunacak nesne üzere basılan şey΄e denir ki mühr taʹbîr olunur; yukâlu: وَضَعَ عَلَيْهِ الْخَاتَمَ وَهُوَ مَا يُخْتَمُ بِهِ Ve zînet için parmağa geçirdikleri yüzüğe denir. Ve işbu خَاتَمٌ [ḣâtem] mâddesinde yedi lügat vardır. 1) خَاتَمٌ [ḣâtem] (ki tâ’nın fethiyledir) 2) خَاتِمٌ [ḣâtim] (tâ’nın kesriyle) 3) خَاتَامٌ [ḣâtâm]4) خَيْتَامٌ [ḣaytâm] (ḣâ’nın fethiyle) 5) خِتَامٌ [ḣitâm] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) 6) خَتَمٌ [ḣatem] (fethateynle) 7) خَاتِيَامٌ [ḣâtiyâm] (tâ’nın kesriyledir) Cemʹi خَوَاتِمُ [ḣavâtim] ve خَوَاتِيمُ [ḣavâtîm] gelir. Ve

خَاتَمٌ [ḣâtem] Bir nesnenin encâmına ve sonuna denir; yukâlu: خَاتَمَتُهُ خَيْرٌ أَيْ عَاقِبَتُهُ وَآخِرَتُهُ Ve

خَاتَمُ الْقَوْمِ [ḣâtemu’l-ḵavm] (tâ’nın fethi ve kesriyle) Bir kavm ve zümrenin en âhiri olan adama denir; yukâlu: هُوَ خَاتَمُ الْقَوْمِ وَخَاتِمُهُ أَيْ آخِرُهُمْ Ve

خَاتَمُ الْقَفَا [ḣâtemu’l-ḵafâ] (tâ’nın fethiyle) İnsânın kafâsı çukuruna ıtlâk olunur, نُقْرَةُ الْقَفَا [nuḵretu’l-ḵafâ] maʹnâsına. Ve

خَاتَمٌ [ḣâtem] At kısmının ayağında olan sehlce sakarlığa denir ki belli bellisiz olur, تَخْدِيمٌ [taḣdîm] dedikleri sakarlıktan az olur; yukâlu: مَا فِي قَوَائِمِ الْفَرَسِ إِلَّا خَاتَمٌ وَهُوَ أَقَلُّ الْوَضَحِ Ve

خَاتَمُ الْفَرَسِ [ḣâtemu’l-feres] Kısrağın memelerinden karnına yakın olan memesi başına ıtlâk olunur.

Vankulu Lugatı - الخاتم maddesi

اَلْخَاتِمُ [el-ḣâtim] (tâ’nın fethi ve kesriyle) Yüzük ki zînet için parmağa takarlar.