Kamus-ı Muhit - الخوف maddesi

اَلْخَوْفُ [el-ḣavf] (ḣâ’nın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) ve

اَلْخَيْفُ [el-ḣayf] (حَيْفٌ [ḩayf] vezninde ki aslı vâvîdir) ve

اَلْمَخَافَةُ [el-meḣâfet] (mîm’in fethiyle) ve

اَلْخِيفَةُ [el-ḣîfet] (ḣâ’nın kesriyle ki aslı خِوْفَةٌ [ḣivfet] idi) Korkmak maʹnâsınadır ki أَمْنٌ [emn] mukâbilidir; yukâlu: خَافَ يَخَافُ خَوْفًا وَخَيْفًا وَمَخَافَةً وَخِيفَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ ضِدُّ أَمِنَ Kâle’ş-şârih yukâlu: خَافَهُ وَمِنْهُ Ve

خِيفَةٌ [ḣîfet] İsm olur, korkuya denir; cemʹi خِيَفٌ [ḣiyef] gelir, عِنَبٌ [ʹineb] vezninde; yukâlu: أَخَذَتْهُ خِيفَةٌ وَهِيَ الْحَالَةُ الَّتِي عَلَيْهَا الْإِنْسَانُ مِنَ الْخَوْفِ Ve

خَوْفٌ [ḣavf] Katl maʹnâsına müstaʹmeldir; kîle ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ﴾ أَيِ الْقَتْلِ Ve harb ve kıtâl maʹnâsına müstaʹmeldir; ve minhu kavluhu taâlâ: ﴿فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ﴾ Ve ʹilm ve dirâyet maʹnâsına müstaʹmeldir ki ʹâdetâ korkmak bilmenin lâzımıdır. Ve bu taʹbîr her lisânda şâyiʹdir, tevakkuʹ ve zann-ı gâlib ʹilm ve ıttılâʹ mecrâsına icrâ olunur, niteki lisânımızda dahi korkarım ki şöyle ola taʹbîri zebân-zededir. Ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنْ بَعْلِهَا نُشُوزًا﴾ Ve kezâ kavluhu taʹâlâ: ﴿فَمَنْ خَافَ مِنْ مُوصٍ جَنَفًا﴾ أَيْ عَلِمَ Ve

خَوْفٌ [ḣavf] حَوْفٌ [ḩavf] lafzında lügattır ki tasma tasma sırım gibi dilinmiş kırmızı sahtiyâna denir; ʹArab kızcağızları ona baʹzı zînet edip giyinirler. Ve

خَوْفٌ [ḣavf] Bâb-ı mügâlebede istiʹmâl olunur, korkutmakta ve korkmakta olan yarışta gâlib olmak maʹnâsına; tekûlu: خَاوَفْتُهُ فَخُفْتُهُ كَقُلْتُهُ أَيْ غَلَبْتُهُ بِالْخَوْفِ ʹAle’l-ʹâde bâb-ı evvele menkûldür.

Vankulu Lugatı - الخوف maddesi

اَلْخُوَّفُ [el-huvvef] (ḣâ’nın zammı ve vâv’ın fethi ve teşdîdiyle) خَائِفٌ [ḣâ΄if]in cemʹi, asl üzerine.

اَلْخَوْفُ [el-ḣavf] (ḣâ’nın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Korkmak.