اَلدَّاجَةُ [ed-dâcet] (حَاجَةٌ [ḩâcet] vezninde) ʹAskerin tâbiʹlerine denir, خُدَّامٌ [ḣuddâm] ve مَكَّارٌ [mekkâr] ve جَمَّالٌ [cemmâl] gibi; te΄nîsi cemâʹat iʹtibârıyladır. Mü΄ellif bunu “د،ج،ج” mâddesinde dahi îrâd eylemiştir ki دَجِيجٌ [decîc] maʹnâsındandır. Burada “د،و،ج” mâddesinden fi’l-asl دَائِجَةٌ [dâ΄icet] olup baʹde’l-kalb iʹlâl olunmuştur. Ve دِيجٌ [dîc]-i âtîden me΄hûz yâ΄î olmak ihtimâl-i gâlibdir. Ve
دَاجَةٌ [dâcet] Hâcet-i sagîre maʹnâsınadır; yaʹnî muktezâ olan şey΄in yesîr ve sagîrine denir ki pek lüzûmu olmayıp nâçîz makûlesi olacaktır, ʹalâ-kavlin دَاجَةٌ [dâcet] حَاجَةٌ [hâcet] lafzına itbâʹ ve müzâvece olarak îrâd olunur. Mü΄ellif bununla işbu hadîse işâret eylemiştir. Kâle fi’n-Nihâyeوَفِي حَدِيثٍ أَنَّهُ “قَالَ لَهُ رَجُلٌ مَا تَرَكْتُ مِنْ حَاجَةٍ وَلاَ دَاجَةٍ إِلاَّ أَتَيْتُ” Niteki “د،ج،ج” mâddesinde beyân olundu.
اَلدَّاجَّةُ [ed-dâccet] Şol cemâʹattir ki âheste yürürler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı