Kamus-ı Muhit - الرسم maddesi

اَلرَّسَمُ [er-resem] (fethateynle) Güzel ve latîf yürüyüşe denir; yukâlu: لَهُ مَشْيٌ رَسَمٌ أَيْ حُسْنُ الْمَشْيِ

اَلرَّسْمُ [er-resm] (râ’nın fethi ve sîn’in sükûnuyla) Eşme taʹbîr olunan kuyuya denir ki toprakla örtülüp basırılmış ola. Ve bir nesnenin eser ve nişânına denir, ʹalâ-kavlin bir nesnenin eser-i bakiyyesine denir, meselâ harâbe yerin bâkî kalan eser ve nişânı gibi. Ve ʹinde’l-baʹz âsârdan şahs ve sevâd-ı mer΄îsi hergiz kalmayan esere denir, meselâ yere berâber vîrân olan hânenin tahte’t-türâb temeli gibi; cemʹi أَرْسُمٌ [ersum] gelir,أَفْلُسٌ [eflus] vezninde ve رُسُومٌ [rusûm] gelir; ve minhu yukâlu: عَفَتْ رُسُومُ الدِّيَارِ أَيِ الْآثَارُ أَوْ بَقَايَاهَا أَوْ هِيَ مَا لَا شَخْصَ لَهُ مِنَ الْآثَارِ Şârih der ki şîve ve ʹörf ve ʹâdet maʹnâsına mütedâvil olan رسْمٌ [resm] eser ve nişân maʹnâsınadır. Ve

رَسْمٌ [resm] Masdar olur, bir hâdise bir yeri harâb u yebâb edip yere berâber eserini komak maʹnâsınadır; yukâlu: رَسَمَ الْغَيْثُ الدِّيَارَ رَسْمًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا عَفَّاهَا وَأَبْقَى أَثَرَهَا لَاصِقًا بِالْأَرْضِ Ve bir adama bir nesne ile emr eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: رَسَمَ لَهُ كَذَا إِذَا أَمَرَهُ بِهِ Ve arz içre nâ-bedîd olmak maʹnâsınadır ki ölmekten kinâyedir; yukâlu: رَسَمَ فِي الْأَرْضِ إِذَا غَابَ فِيهَا Ve bir kimse için mersûm yaʹnî vazîfe-i muʹayyene ketb ve taʹyîn eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: رَسَمَ عَلَى كَذَا إِذَا كَتَبَ Şârihin beyânına göre o vazîfeye مَرْسُومٌ [mersûm] denir;cemʹi مَرَاسِيمُ [merâsîm]dir, baʹzen tahfîfle مَرَاسِمُ [merâsim] dahi derler.

Vankulu Lugatı - الرسم maddesi

اَلرَّسْمُ [er-resm] (râ’nın fethi ve sîn’in sükûnuyla) Eser maʹnâsına. Ve

رَسْمُ الدَّارِ [resmu’d-dâr] Evden şol bâkî kalan eserdir ki yere berâber olmuştur. Ve

رَسْمٌ [resm] Bir kimse için vazîfe yazmağa dahi derler; yukâlu: رَسَمَ عَلَى كَذَا وَكَذَا إِذَا كَتَبَ Ve

رَسْمٌ [resm] Bir kimseye bir nesneyi yazmağa dahi derler, ona göre işlesin diye.