اَلشَّوْدَكَانُ [eş-şevdekân] (şîn’in ve dâl’ın fethiyle) Silâh ve yarağa denir, شِكَّةٌ [şikket] ve edât-ı silâh maʹnâsına. Baʹzı nüshada اَلشَّبَكَةُ vâkiʹ olmakla şârih onu tahti΄e eylemiştir.
eş-şevâcin
eş-şevâriʹ
eş-şevârif
eş-şevâş
eş-şevâṯib
eş-şevâkil
eş-şevâmiḣ
eş-şevânî
eş-şevâvîl
eş-şevâyâ
eş-şevbet
eş-şevbaḵ
eş-şevteret
eş-şevḩaṯat
eş-şevdaḩ
eş-şevdekân
eş-şevžaḩ
eş-şevžaḵ
eş-şevžeḵat
eş-şûrân
eş-şevrâ
eş-şevz
eş-şevzeb
eş-şevs
eş-şevşeb
eş-şevşelâ΄
eş-şevaṡ
eş-şevṡâ΄
eş-şevṡalet
eş-şevġar
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı
