اَلظَّبْيُ [eż-żaby] (żâ’nın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Geyik taʹbîr olunan hayvâna denir; cemʹi أَظْبِي [ażbî] gelir hemzenin fethi ve bâ’nın kesriyle ve ظَبَيَاتٌ [żabeyât] gelir fetehâtla ve ظِبَاءٌ [żibâ΄] gelir żâ’nın kesriyle ve ظُبِيٌّ [żubiyy] gelir عُتِيٌّ [ʹutiyy] vezninde. Ve
ظَبْيٌ [Żaby] Bir vâdî ismidir. Ve baʹzı ʹAraba mahsûs damga ve nişân ismidir. Ve bir recülün ve bir mevziʹin ismleridir. Mütercim der ki beyne’l-ʹArab: “بِهِ دَاءٌ ظَبْىٌ” meseldir, “Filânın aslâ derdi yoktur” diyecek yerde darb olunur, zîrâ âhû kısmının maraz-ı mevtinden gayrı marazı olmaz. Kezâlik düşmanın mihnetine müteʹallik kelâm işitildikte “لَا بِظَبْيٍ” derler, “Ona isâbet eden hâdise kendisine lâzım ve mü΄essir olsun” demektir, لَا كَانَ بِمِثْلِ الظَّبْيِ فِي سَلَامَتِهِ مِنْهُ takdîrindedir, hâsılı şemâtet mevkiʹinde darb olunur.
اَلظُّبِيُّ [eż-żubiyy] (żâ’nın zammı ve bâ’nın kesri ve yâ’nın teşdîdiyle فُعُولٌ [fuʹûl] vezni üzere) Kezâlik cemʹ-i kesreti, ثَدْيٌ [šamp;edy]le ثُدِيٌّ [šamp;udiyy] gibi, meme maʹnâsına.
اَلظَّبْيُ [eż-żaby] (żâ-yı muʹcemenin fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Âhû ki maʹrûftur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı