اَلطَّيْعُ [eṯ-ṯayʹ] (بَيْعٌ [beyʹ] vezninde) طَوْعٌ [ṯavʹ] lafzında lügattır ki vâvî ve yâ΄î olur; yukâlu: طَاعَ لَهُ يَطِيعُ طَيْعًا لُغَةٌ فِي طَاعَ يَطُوعُ طَوْعًا
اَلطَّائِعُ [eṯ-ṯâ΄iʹ] ve
اَلطَّيِّعُ [eṯ-ṯayyiʹ] (كَيِّسٌ [keyyis] vezninde) Bi-nefsihi münkâda denir ki مُكْرَهٌ [mukreh] mukâbilidir; yukâlu: رَجُلٌ طَاعٌ وَطَائِعٌ وَطَيِّعٌ أَيْ مُنْقَادٌ Burada طَاعٌ [ṯâʹ] kelimesi طَائِعٌ [ṯâ΄iʹ]den maklûbdur, yâ’yı mahzûftur. Ve طَائِعٌ [ṯâ΄iʹ]in cemʹi طُوَّعٌ [ṯuvvaʹ] gelir, رُكَّعٌ [rukkaʹ] vezninde.
اَلطَّيِّعُ [eṯ-ṯayyiʹ] (ṯâ’nın fethi ve yâ’nın kesri ve teşdîdiyle) طَائِعٌ [ṯâ΄iʹ] maʹnâsınadır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı