اَلْقِنْدَأْوُ [el-ḵinde΄v] (ḵâf’ın kesriyle) Bâb-ı hemzede zikr olundu.
الْقِنْدَأْوُ [el-ḵinde΄v] (فِنْعَلْوٌ [finʹalv] vezninde) Bed-gıdâ olan kimseye denir. Ve bed-hûy ve bed-meşreb kimseye denir. Ve kalın gövdeli topaç bodura denir. Ve başı büyük olup cüssesi hurde ve cura olan kimseye denir. Ve cür΄et ve ikdâm sâhibi kimseye denir. Ve boynu kısa başı saht ve şedîd olan kimseye denir. Ve hafîf ve bî-temkîn olan yelkovan kimseye denir. Ve sulb ve metîn nesneye denir hâ’yla. قِنْدَأْوَةٌ [ḵinde΄vet] dahi bu maʹnâlaradır, ekserî bunlar ile deve kısmı sıfatlanır; yukâlu: جَمَلٌ قِنْدَأْوٌ Ebû Naṡr el-Cevherî vehmine mebnî işbu mâddeyi dâl-ı mühmele bâbında zikr eylemiştir ki hemze ve vâv’ı zâ΄id zannıyla veznini فِعْلَأْوٌ [fiʹle΄v]e kıyâs eylemiştir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı