el-ḵayḵ ~ اَلْقَيْقُ

Kamus-ı Muhit - القيق maddesi

اَلْقَيْقُ [el-ḵayḵ] (ḵâf’ın fethiyle) Tavuk kısmının çağırmasından hikâyedir, horozu çiftleşmeğe çağırdıkta.

اَلْقُوقُ [el-ḵûḵ] (ḵâf’ın zammıyla) ve

اَلْقَاقُ [el-ḵâḵ] (حَالٌ [ḩâl] vezninde ki aslı قَوَقٌ idi fethateynle) ve

اَلْقِيقُ [el-ḵîḵ] (ḵâf’ın kesriyle) Haddi mütecâviz uzun olan kişiye denir; yukâlu: رَجُلٌ قُوقٌ وَقَاقٌ وَقِيقٌ أَيِ الْفَاحِشُ الطُّولِ Ve

قُوقٌ [ḵûḵ] Bir cins boynu uzun su kuşuna denir. Ve ʹavretin fercine denir. Ve kayâsire-i Rûm’dan bir kayserin adıdır, denânîr-i قُوقِيَّةٌ [ḵûḵiyyet] ona mensûbdur. Mü΄ellif bunu fâ΄ ile de zikr eylemiştir. Şârih der ki ona قُوقَا [Ḵûḵâ] dahi derler idi. Zâhiren قُوقَا [ḵûḵâ] dedikleri kisvet-i Evrâm ona mensûbdur. Ve

قَاقٌ [ḵâḵ] Hafîf ve şelfe, sebük-meşreb ahmak adama denir; yukâlu: رَجُلٌ قَاقٌ أَيْ أَحْمَقُ طَائِشٌ

Sıradaki Maddeler

Arama ekranı

Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı