الْقَيُوءُ [el-ḵayû΄] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) ve
الْقَيُوُّ [el-ḵayuvv] (عَدُوٌّ [ʹaduvv] vezninde) Kusması çok olan kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ قَيُوءٌ وَقَيُوٌّ أَيِ الْكَثِيرَ الْقَيْءِ İkincide hemze vâv’a kalb ve idgâm olunmuştur. Ve
قَيُوءٌ [ḵayû΄] Kusturucu devâya denir; tekûlu: شَرِبْتُ الْقَيُوءَ أَيِ الدَّوَاءَ الْمُقِيءَ فَمَا قَيَّأَنِي
اَلْقَيُوءُ [el-ḵayû΄] (bi’l-fethi ve zammi’l-yâ΄i ʹalâ- فَعُول [faʹûl]) Şol devâdır ki kustursun diye içerler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı