اَللِّقْنُ [el-liḵn] (lâm’ın kesriyle) Kenef ve rükn maʹnâsınadır; yukâlu: هَذَا لِقْنُهُ أَيْ كَنَفُهُ وَرُكْنُهُ
اَللَّقِنُ [el-leḵin] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Serîʹü’l-fehm adama denir.
اَللَّقْنُ [el-laḵn] (lâm’ın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) ve
اَللَّقْنَةُ [el-laḵnet] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) ve
اَللَّقَانَةُ [el-leḵânet] ve
اَللَّقَانِيَةُ [el-leḵâniyet] (سَحَابَةٌ [seḩâbet] ve كَرَاهِيَةٌ [kerâhiyet] veznlerinde) Sürʹat-i fehm maʹnâsınadır ki bir nesneyi fi’l-hâl fehm ve idrâk eylemekten ʹibârettir, gerek şifâhen olan kelâmdan ve gerek mektûbdan olsun; yukâlu: لَقِنَهُ لَقْنًا وَلَقْنَةً وَلَقَانَةً وَلَقَانِيَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا فَهِمَهُ سَرِيعًا Ve
لَقَانَةٌ [leḵânet] ve
لَقَانِيَةٌ [leḵâniyet] İsm olurlar; yukâlu: لَهُ لَقَانَةٌ وَلَقَانِيَةٌ أَيْ سُرْعَةُ الْفَهْمِ
اَللَّقِنُ [el-leḵin] (lâm’ın fethi ve ḵâf’ın kesriyle) Tîz-fehm olan kimse; yukâlu: غُلَامٌ لَقِنٌ أَيْ سَرِيعُ الْفَهْمِ
اَللَّقْنُ [el-laḵn] (lâm’ın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) Bir nesneyi idrâk etmek, fehm maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı