اَلْأُشْتُرُّ [el-Uşturr] (şîn-i muʹceme ve tâ-yı fevkiyye ile طُرْطُبٌّ [ṯurṯubb] vezninde) Kûfe’de baʹzı ʹAleviyye’nin lakabıdır; murâd Zeyd b. Caʹfer’dir. Ve lafz-ı mezbûr “ش،ت،ر” mâddesinde mersûmdur.
اَلْأَشْتَرُ [el-eşter] (أَحْمَرُ [aḩmer] vezninde) Zikr olunan شَتَرٌ [şeter] kelimesinden vasftır, gözü yırtlaz adama denir. Mü΄ennesi شَتْرَاءُ [şetrâ΄]dır, حَمْرَاءُ [ḩamrâ΄] gibi, mer΄eye ve göze vasf olur. Ve
أَشْتَرُ [Eşter] Mâlik b. el-Ḩârišamp; en-Neḣaʹî eş-Şâʹir’in lakabıdır, ashâb-ı Ḩaydar-ı Kerrâr’dan ve be-gâyet bahâdır idi. Kendisiyle oğlu İbrâhîm’e Eşterân ıtlâk olunur. Ve Aḩmed b. el-Eşterî ve ʹÖmer b. ʹAlî eṡ-Ṡûfî el-Eşterî rivâyet-i hadîs eylediler.
اَلْأَشْتَرُ [el-eşter] (hemzenin ve tâ’nın fethiyle) Şol kimsedir ki gözünün kapağı dürülmüş ola; yukâlu: شَتِرَ الرَّجُلُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَيُقَالُ شُتِرَ أَيْضًا على البناء للمفعول مِثْلُ أَفِنَ وَأُفِنَ Ve أَفَنٌ [efen] fâ’nın fethiyle zaʹf-ı re΄ye derler. Ve شَتَرْتُهُ dahi gelir, “Gözü kapağın dürdüm” maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı