اَلْمِحَاشُ [el-miḩâş] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Şol kabâ΄il-i müteferrikadan müctemiʹ cemâʹate denir ki ʹâdet-i aʹrâb üzere âteş yanında ʹahd ve peymân eder olalar.
اَلْمَحَاشُ [el-meḩâş] (mîm’in fethiyle) Ev esvâbına denir; أَثَاثُ الْبَيْتِ [ešamp;âbu’l-beyt] maʹnâsına. Ve ecnâs-ı muhtelifeden müctemiʹ cemâʹate denir; ʹalâ-kavlin bunda mîm’in kesriyledir ki مَحَشَتْهُ النَّارُ mâddesinden me΄hûzdur.
اَلْمُحَاشُ [el-muḩâş] (غُرَابٌ [ġurâb] vezninde) Yanık nesneye denir; yukâlu: هُوَ مُحَاشٌ أَيْ مُحْتَرَقٌ
اَلْمَحَاشُّ [el-meḩâşş] (mîm’in fethiyle) Cemʹi. “وَنَهَى عَنْ إِتْيَانِ النِّسَاءِ فِي مَحَاشِّهِنَّ” Ve gâh olur sîn’le dahi istiʹmâl ederler.
اَلْمَحَاشُ [el-meḩâş] (mîm’in fethiyle) Metâʹ-ı beyt ve esâs-ı beyt yaʹnî ev içinde istiʹmâl olunan esbâb.
اَلْمُحَاشُ [el-muḩâş] (mîm’in zammı ile) Yanmış nesne; yukâlu: خُبْزٌ مُحَاشٌ وَشِوَاءٌ مُحَاشٌ Ve شِوَاءٌ [şivâ΄] biryâna derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı