اَلْهَيِّرُ [el-heyyir] (كَيِّسٌ [keyyis] vezninde) Şol adama denir ki her şey΄e endîşe ve mübâlât eylemeyerek saldırıp girişir ola; yukâlu: رَجُلٌ هَيِّرٌ إِذَا صَارَ يَتَهَوَّرُ فِي الْأَشْيَاءِ
اَلْهِيرُ [el-hîr - el-heyr] (hâ’nın kesri ve fethiyle) ve
اَلْهَيِّرُ [el-heyyir] (سَيِّدٌ [seyyid] vezninde) Gecenin nısf-ı evveline denir, هِتْرٌ [hitr] maʹnâsına. Ve poyraz yeline denir; tekûlu: جَاءَ هَيِّرُ اللَّيْلِ أَيْ هِتْرُهُ ve yukâlu: هَبَّتِ الْهَيِّرُ أَيْ رِيحُ الشَّمَالِ
اَلْهَيْرُ [el-heyr] (hâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) شَمَالٌ [şemâl] yeli. Ve hâ’nın kesriyle dahi lügattır. Ve Ferrâ eyitti: هِيرٌ [hîr] ve هَيْرٌ [heyr] إِيرٌ [îr]le أَيْرٌ [eyr]de lügattır, شَمَالٌ [şemâl] maʹnâsına أَرَاقَ [erâḵa] ile هَرَاقَ [herâḵa] gibi.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı