Kamus-ı Muhit - حسك maddesi

حُسْكٌ [Ḩusk] (ḩâ’nın zammıyla) Esâmîdendir: ʹAbdulmelik b. Ḩusk muhaddisîndendir.

اَلْحَسَكُ [el-ḩasek] (fethateynle) Demir dikeni dedikleri nebâta denir ki çoban kalkıtan dahi derler; semeresi koyunların yünlerine ilişip ayırtlanmaz, Türkîde ona pıtrak derler. Ve yaprağı رِجْلَةٌ [riclet] yaprağına şebîh ve ondan hurde olup ve yaprakları yanında katı ve sık ve müsellesü’ş-şekl dikenleri olur; semerini şürb külyeteynde ve mesânede olan taşları müfettit ve ʹusâre-i varakını şürb kuvvet-i cimâʹ ve defʹ-i ʹusr-i bevl ve yılan sokması husûsunda nâfiʹ ve bir hâneye matbûhunu serpmek pire kısmını mühliktir. Ve

حَسَكٌ [ḩasek] Bir gûne demir çengele ıtlâk olunur ki bi-ʹaynihi demir dikeni tarzında üç dâne sivri mîhları olur, cenklerde husûsan hisârlarda kalʹanın ve ordunun düşman gelecek yerlerine atarlar, ne taraftan atsalar hacıyatmaz gibi elbette o mîhlar dik yukarı gelir, ʹale’l-gaflet geldiklerinde atların ve piyâdelerin ayaklarına sançılmakla bir hatve ileri güzerân edemezler. Ve baʹzen metîn kamıştan dahi ederler. Türkîde buna dahi demir dikeni ve domuz ayağı taʹbîr olunur, Fârisîde seyâliḣ denir. Ve

حَسَكٌ [ḩasek] Hıkd ve ʹadâvet maʹnâsınadır, ke-mâ se-yuzkeru. Ve darılmak maʹnâsınadır; tekûlu: حَسِكَ عَلَيَّ حَسَكًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا غَضِبَ Ve davar yem yemek maʹnâsınadır; yukâlu: حَسِكَتِ الدَّابَّةُ إِذَا قَضِمَتْ

Vankulu Lugatı - حسك maddesi

اَلْحَسَكَةُ [el-ḩaseket] (kezâlik fethateynle) Vâhidi zikr olunan dikenlerden biri maʹnâsına. Ve

حَسَكٌ [ḩasek] Şol nesnedir ki demirden demir dikeni üslûbunda işleyip ʹadûnun yoluna saçarlar. Ve sâhib-i Terceme-i Muḣtâr’ın âlet-i harbdir dediği muhâliftir.