Kamus-ı Muhit - زباد maddesi

زُبَّادٌ [zubbâd] (رُمَّانٌ [rummân] vezninde)

اَلزَّبَادُ [ez-zebâd] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) ʹItr-ı maʹrûf ismidir ki kalye misk taʹbîr ettikleridir. Fukahâ΄ ve lügaviyyûn زَبَادٌ [zebâd] bir dâbbedir ki ondan tîb halb olunur demeleriyle taʹrîfinde galat eylediler, zîrâ dâbbe-i mezkûre dedikleri kedidir ki murâd yaban kedisidir; زَبَادٌ [zebâd] ondan hâsıl olan tîbin ismidir. Ve o tîb mezkûr kedinin kuyruğu altında ve uyluklarında dibine doğru reşha yaʹnî terdir. İbtidâ ona tutup ziyâdesiyle tahrîk ile muztarib eyledikten sonra vücûdundan ʹarak tereşşüh eylemekle o mevziʹlerinden terlerini kamış kabuğuyla yâhûd bir paçavra ile sıyırıp ahz ederler. Mütercim der ki o kedi Hind ve Ḩabeşe beyâbânında olur ve ona misk kedisi taʹbîr olunur. Mekke’ye tüccârlar kuyruklarını getirip beyʹ ederler. Bi-ʹaynihi misk gibi kokar, halk alıp emtiʹa içre vazʹ ederler, meşhûdumuz olmuştur. Ve menkûldür ki onu taʹcîz ve tahrîkle ʹarak-nâk edip onun derisinden cemʹ ederler. Sene tamâmına kadar semirip kuvvetlenir. Ve eğer bir sene terk eyleseler sebeb-i helâkı olur, o taʹrîk ona devâ-yı muvakkat-ı maʹnevî olur imiş. Ve

زَبَادُ [Zebâd] Maġrib’de bir belde adıdır. Ve

زَبَادٌ [Zebâd] Esmâdandır: Zebâd b. Kaʹb câhilîdir. Ve Zebâd bint Bisṯâm b. Ḵays, Velîd b. ʹAbdulmelik’in zevcesidir. Ve Muḩammed b. Aḩmed b. Zebâd ʹalâ-kavlin İbn Zebdâ muhaddistir ve kavl-i sânî eşherdir.

Vankulu Lugatı - زباد maddesi

اَلزُّبَّادُ [ez-zubbâd] (zâ’nın zammıyla ve bâ’nın teşdîdiyle) Sütün keffârete yaramayanı. Ve fi’l-meseli: “إِخْتَلَطَ الْخَاثِرُ بِالزُّبَّادِ” İyi yatlıya karışmak maʹnâsına. Ve

زُبَادٌ [zubâd] Kezâlik bir otun adıdır.