الأَلاَءُ [el-elâ΄] (hemzenin fethiyle عَلاَءٌ [ʹalâ΄] vezninde ve elif’in kasrıyla câ΄izdir) Bir nevʹ taʹmı acı şecer ismidir, semeriyle ve varakıyla deri dibâgat ederler ve bu, bâdiye eşcârındandır, her dem tâze ve be-gâyet hoş-manzardır.
اَلْأَلَاءُ [el-elâ΄] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) Bir cins acı şecerdir ki her dem bahârdır; müfredi أَلَاءَةٌ [elâ΄et]tir ve أَلَاءٌ [elâ΄]dır, cemʹi gibi. Mü΄ellif bunu hemze bâbında dahi zikr eyledi ki سَرْحٌ [serḩ] ağacı dedikleridir.
اَلْأَلَّاءُ [el-ellâ΄] (hemzenin fethi ve lâm’ın teşdîdiyle ve elifin meddiyle) Şol kimsedir ki kuyruk satar.
اَلْأَلَاءُ [el-elâ΄] (hemzenin fethi ve elifin kasrıyla) Vâhidi, niʹmet maʹnâsına. Ve gâh olur hemze meksûr kılınıp yâ ile yazılır, مِعًى [miʹâ] ile أَمْعَاءٌ [emʹâ΄] gibi bağırsaklar maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı