Kamus-ı Muhit - الأيل maddesi

اَلْأَيَلُّ [el-eyell] (hemzenin ve yâ’nın fethiyle ve lâm’ın şeddesiyle) Dişleri vasf-ı merkûm üzere olan kişiye denir; mü΄ennesi يَلَّاءُ [yellâ΄]dır. Ve galîz ve tümsek arza denir ki tepe gibi domalıp çıkmış ola; yukâlu: قُفٌّ أَيَلُّ أَيْ غَلِيظٌ مُرْتَفِعٌ Ve tırnakları kısa olan at ve katır ayağına denir; yukâlu: حَافِرٌ أَيَلُّ أَيْ قَصِيرُ السُّنْبُكِ

اَلْإِيَّلُ [el-iyyel] (قِنَّبٌ [ḵinneb] vezninde) ve

اَلْأُيَّلُ [el-uyyel] (خُلَّبٌ [ḣulleb] vezninde) ve

اَلْأَيِّلُ [el-eyyil] (سَيِّدٌ [seyyid] vezninde) وَعِلٌ [veʹil] ismidir ki dağ keçisi tekesine denir ki Türkîde geyik ve bir nevʹine sığın taʹbîr olunur. Ve dağ keçisine Türkîde ceyran derler. Maʹlûm ola ki bu birkaç nevʹ olur: Bir nevʹi kaviyyü’l-heykel ve ıssı meşeliklerde olur, ʹArabîde بَقَرُ الْوَحْشِ ve Fârisîde gevezn denir. Ve bir nevʹi dağ eteklerinde ağaçlı yerlerde olur, cüssesi âhûdan ekber ve şitâda tüyleri siyâha mâ΄il ve sayfta kırmızı olur ve kuyruğu olmaz, buna ʹArabîde وَعِلٌ [veʹil] ve Türkîde çopur denir. Ve ıssı dağlarda olan nevʹine bakar-ı cebelî denir ki dağ öküzü taʹbîr olunur.

Vankulu Lugatı - الأيل maddesi

اَلْأَيِّلُ [el-eyyil] (fethateynle ve lâm’ın teşdîdiyle) Dişi zikr olunan sıfat üzere olan kimse.

اَلْأُيَّلُ [el-uyyel] (hemzenin zammı ve yâ’nın fethi ve teşdîdiyle) Cemʹi, koyu sütler maʹnâsına, قَارِحٌ [ḵâriḩ] ile قُرَّحٌ [ḵurraḩ] gibi ve حَائِلٌ [ḩâ΄il] ile حُوَّلٌ [ḩuvvel] gibi. Ve قَارِحٌ [ḵâriḩ] ḵâf’la ve ḩâ΄-i mühmele ile beş yaşında olan attır ve حَائِلٌ [ḩâ΄il] ḩâ΄-i mühmele ile gebe olmayan nâka. Ve

أُيَّلٌ [uyyel] Yaban keçisinin erkeğine dahi derler. Ve yaban sığırına dahi derler, ʹinde’l-baʹz ki ona lisân-ı Fârisîde gûzen derler.