البَذَاءُ [el-bežâ΄] (سَمَاءٌ [semâ΄] vezninde) ve
البَذَاءَةُ [el-bežâ΄et] (سَمَاحَةٌ [semâḩat] vezninde) Bir kimse bezî΄ yaʹnî bed-zebân olmak maʹnâsınadır; yukâlu: بَذُؤَ الرَّجُلُ وَبَذِئَ وَبَذَأَ بَذَاءً أَوْ بَذَاءَةً مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ وَالرَّابِعِ وَالثَّالِثِ إِذَا صَارَ بَذِيئًا
الْمُبَاذَأَةُ [el-mubâže΄et] (مُفَاعَلَةٌ [mufâʹalet] vezninde) ve
البِذَاءُ [el-bižâ΄] (bâ’nın kesriyle ki masdar-ı sânîdir) Bir adama yâhûd birbiriyle fuhş ve nâ-sezâ söyleşmek maʹnâsınadır; yukâlu: بَاذَأَهُ مُبَاذَأَةً وَبِذَاءً إِذَا فَاحَشَهُ
اَلْبَذَاءُ [el-bežâ΄] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) ve
اَلْبَذَاءَةُ [el-bežâ΄et] (سَحَابَةٌ [seḩâbet] vezninde) Bir kimse bed-gûy ve bed-zebân olmak maʹnâsınadır; yukâlu: بَذُؤَ الرَّجُلُ بَذَاءً وَبَذَاءَةً مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ إِذَا كَانَ بَذِيًّا Ve
بَذَاءٌ [bežâ΄] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) Fuhş ve kabîh söze denir; yukâlu: جَاءَ بِالْبَذَاءِ أَيْ بِالْكَلَامِ الْقَبِيحِ
اَلْبَذَاءُ [el-bežâ΄] (bâ’nın fethi ve elifin meddiyle) Kelâm-ı fuhş söylemek.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı