اَلْبَزَخُ [el-bezaḣ] (bâ’nın ve zâ-yı muʹcemenin fethiyle) Göğüs çıkıp arka dâhil olmak vechiyle kambur olmak maʹnâsınadır; yukâlu: بَزِخَ الرَّجُلُ بَزَخًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا خَرَجَ صَدْرُهُ وَدَخَلَ ظَهْرُهُ
اَلْبَزْخُ [el-bezḣ] (bâ’nın fethi ve zâ’nın sükûnuyla) جَرْفٌ [cerf] maʹnâsınadır ki bir nesneyi kürümek ve süpürü alıp götürmekten ʹibârettir. Şârih Munâvî der ki بَزْخٌ [bezḣ] Muḩîṯ-i İbn ʹAbbâd’da جَزْفٌ [cezf] ile mukayyeddir ki bir nesneyi bilâ-vezn ü keyl ve hisâb keyfe-mâ ittefeka ahz eylemekten ʹibârettir; her hâlde masdardır; yukâlu: بَزَخَ الشَّيْءَ بَزْخًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا جَرَفَهُ أَوْ جَزَفَهُ
اَلْبَزَخُ [el-bezaḣ] (fethateynle) Göğüs çıkıp arka dâhil olmak.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı